അച്ഛൻ (കവിത)

 

അച്ഛൻ

പത്തുമാസം ചുമന്നതും,

നൊന്തുപെറ്റതുമമ്മയാണെങ്കിലും,

പേറ്റുമുറിയുടെ വരാന്തയിൽ

മൂകമുരുകി നിന്നൊരച്ഛൻറെ

വിങ്ങലാരെങ്കിലും കണ്ടുവോ ?

ആദ്യമായീ കയ്യിൽ കിടന്നു നീ

കൺമിഴിച്ചൊന്ന് നോക്കിയ നേരം

അറിയാതെയെൻ കൺനിറഞ്ഞത്

നീ കണ്ടിരുന്നുവോ ?

ഇന്നീ കതിർമണ്ഡപത്തിൽ

നിൻ കൈപിടിച്ചേൽപ്പിച്ച നേരമെൻ

കണ്ണിൽ നിറഞ്ഞോരശ്രുകണങ്ങൾ

എല്ലാവരും കണ്ടിരുന്നു.

ഈ കണ്ണീർക്കണങ്ങൾക്കിടയ്ക്കുള്ള കാലം

നീയെനിക്ക് രാജകുമാരിയായിരുന്നു

ഇനിയുള്ള കാലവും 

മറ്റൊരു വീട്ടിലെ റാണിയായ്

നീ വാഴുവാനൊരാശ മാത്രം.

യാത്ര ചൊല്ലുവാനാവില്ല മകളേ

വാക്കുകൾ തൊണ്ടയ്ക്കുടക്കിടുന്നു

നാവും വരണ്ടുണങ്ങിടുന്നു.

രഞ്ജിത് വെള്ളിമൺ